Susmak Zorunda Kalmak

Böyle sınıfında ya da çevrende güzel kız ya da erkek görürsün. Sonra onunla konuşmaya başlarsın. İlk başta tam tanımadığın için ve bu bana bakmaz düşüncesinde olduğun için kanka olursun. Sonra zaman geçer, zaman geçtikçe alışırsın ona. Hergün mesajlaşırsın, artık neredeyse her şeyini biliyorsundur onun. Birlikte buluşur bir şeyler yaparsın, kötü zamanında yanında olursun, ona hep varlığını hissettirirsin. Ve gün geçtikçe bunlar yaşandığı için, içindeki kankalık duygusu değişip sevgiye dönmeye başlar. Ona severek sarılmak, onu öpmek, onla daha çok şey paylaşmak en önemlisi de hayatını paylaşmak istersin.

Ama hep önünde bir engel vardır. Ne kadar tanırsan tanı “Sana kankadan başka gözle bakabilecek mi ?” Sorusunun cevabı en büyük engeldir. Ya bakamazsa ? Ya sonra kankalığımız bozulursa ? diye hep kötü senaryoyu düşünürüz. İşte sırf bu yüzden ben çok sustum. Hep sevgimi içime attım ve kanka olmak zorunda kaldım. Bu çok acı bir durum. Çünkü size bir adım kadar yakında olan insan aslında sevginize kilometrelerce uzak olabiliyor.

Ne bileyim keşke böyle olmasa. Sevdiğimizi rahatça söyleyebilsek ve söylediğimiz de sonuç kötü bile olsa aramızda ki bağlara bir şey olmasa…

Yazar: Anonim

Sizde yazı yazmak istiyorsanız tıklayın.

Yorumlarınızı bekliyoruz.