Tedavi Değil İlaç Olun

Bu zamana kadar hep karşılıksız bir şekilde hep iyilik yaptım. Hiç ama hiç karşılık beklemedim. Kim ne zaman kötü durumda olsa koştum destek oldum her zaman kendimden çok karşımdaki insanı düşündüm. Neden mi böyle yaptım ? Çünkü yanımda yakınımda biri mutsuzken ben de mutlu olamıyordum. Çünkü vicdan denen o kuvvetli duygu beni tamamen esir almıştı. Bunları yaparken mutsuz muydum derseniz tabiki değildim aksine çok mutlu oluyordum çünkü insanlar teşekkür ediyor benim sayemde iyi olduklarını söylüyordu. Bu beni olduğumdan beş kat on kat hatta yüz kat mutlu ediyordu.

Ama sonra bir şey oldu, evet ben mutsuz oldum. Sonra baktım etrafıma. Benim yaptığım gibi beni kaldıracak, bana güç verecek birini aradım. Ama etraf sessizdi kimse yoktu kimse umursamıyordu kimse yardım etmiyordu kimse el uzatmıyordu. İşte o kötü günlerden sonra anladım ki beni teselli edebilecek tek şey yine kendimmişim. Evet insanlara yaptığımın aynısını kendime yapıp kendimi mutlu ettim ve bu mutluluk beni daha da iyi düşündürmeyi başarmıştı.

Artık eskisi gibi olmayacaktım. İnsanlarla arama mesafe koyacaktım. Evet üzülen birine duyarsız kalamazdım ama onu azıcık teselli edip bırakacaktım. Çok mutlu etmeye gerek yoktu. Çünkü insanlar nankördü. Sizi kötüyken her saniye isteyen biri, iyi olduğunda sizi aramayacak sormayacak ve hatta siz kötüyken sizinle ilgilenmeyecekti.

Bunu yapabildiğimi soracaksınızdır elbet. Yaptım hemde en güzel şekilde uyguladım. Şuan mutluyum gerçekten mutluyum. İnsanların kendilerini düşünen halleriyle uğraşmak zorunda kalmıyorum. Sözlerimi bitiriken şunu unutmamanızı istiyorum:

İnsanlara tedavi değil ilaç olun çünkü bu bile onlara yaptığınız karşılıksız çok büyük bir iyilik olacaktır.

Yazar: Anonim

Sizde yazı yazmak istiyorsanız tıklayın.

Yorumlarınızı bekliyoruz.